1.Verkrijgen
van beroepserkenning
ˇ
Het specifieke restauratie-ambacht heeft een bredere inhoud
dan de ambachten die eraan ten grondslag liggen.
RESTAURATOR (de (m); -s) hersteller, iemand die restauraties verricht.
Een restaurator houdt zich bezig met het geheel van procédés
en bewerkingen waarmee getracht wordt om geschonden of gewijzigde objecten
van kunst en kunstnijverheid te herstellen op een wijze die historisch,
technisch en natuurwetenschappelijk verantwoord is met inachtneming van
esthetische en ethische aspecten. Het restauratievak wordt door ons gezien
als een relatief vrij nieuw ambacht dat zich steeds verder ontwikkelt. Het
vak kent inmiddels verschillende disciplines met vaak verschillende specialismen
die vanzelfsprekend nauw verwant zijn aan een of meerdere ambachten. Voor
alle restauratoren geldt dat zij bij het realiseren van kwalitatief hoogwaardig
restauratiewerk de ambachtelijke technieken, dus het handwerk goed dienen
te beheersen. Men moet ook grondig kennis hebben genomen van de ons overgeleverde
vaktheorie en de praktische toepassing daarvan. Een te behandelen object
kan als een historisch document worden beschouwd. Het is op een moment in de evolutie van het ambacht vervaardigd waardoor
het een schat aan informatie over de vervaardiging van dergelijke objecten
in juist die periode herbergt. De restaurator is bij uitstek geschikt om
deze informatie aan een object af te lezen omdat hij immers vanuit zijn
ervaring met het handwerk, en het gebruik van materiaal en constructiewijzen,
heeft geleerd om tal van eigenaardigheden waar te nemen en te kunnen verklaren.
Om deze
bevindingen niet verloren te laten gaan en tevens de resultaten van restauratie
en conservering inzichtelijk te maken, wordt gezamenlijk aan criteria gewerkt
voor een basisregistratie waarin onderzoeksresultaten worden neergelegd
in een documentatie die de toestand en het milieu van het object bepaalt
en de motieven voor behandeling ondersteunt en het resultaat van de handelingen
verklaart.
De leden van het Restauratieconvergent gaan er vanuit
dat restauratoren in belangrijke mate erkenning verkrijgen door de resultaten
van hun werkzaamheden en de plaats die zij als ambachtsman innemen tussen
alle bij het behoud van cultuurhistorische objecten betrokkenen personen.
De activiteiten van de vereniging zijn er opgericht om een zo breed mogelijk
publiek inzicht te verschaffen in de afwegingen die worden gemaakt en de
handelingen die kunnen worden verricht.
Het initiatief om in verenigingsverband aan erkenning
van het restauratievak te werken is in 1983 ontstaan. Vier restauratoren
uit uiteenlopende disciplines, kwamen bij het uitoefenen van hun vak veel
overeenkomstige problemen tegen. Tijdens diverse ontmoetingen bij werkzaamheden
aan dezelfde restauratieprojecten, kwamen zij tot de conclusie dat het alleen
door samen te werken mogelijk werd om verbetering
in deze situatie te bewerkstelligen. Een regelmatige uitwisseling
van ervaringen was het eerste waar men naar streefde. De vereniging was
in het begin van haar bestaan al direct actief betrokken bij de voorbereiding
van De Restauratiebeurs te Zutphen in 1987. Op deze beurs werd de vereniging
in een stand gepresenteerd. Men had zich vooral tot doel gesteld om zich
als zelfstandig restaurator ten opzichte van de instellingsrestaurator te
profileren. Bij contacten met andere collegae bleek tevens de behoefte te
bestaan om de positie van de restaurator ten opzichte van opdrachtgevers,
instellingen, particuliere verzamelaars en handelaren nader te bepalen.
Het Restauratieconvergent organiseerde daarom een themadag rond dit onderwerp.
Op 17 november 1987 kwamen geďnteresseerden in de St. Agaath Kapel te Amersfoort
bijeen. Er was grote belangstelling van vertegenwoordigers uit de museumwereld,
de wetenschap en andere direct bij de restauratie betrokken personen. Vrijwel
iedereen onderschreef de absolute noodzaak om vanuit een meer gelijkwaardige
positie tot samenwerking te komen.
Om bij een breed publiek een beter begrip over de deskundigheid
van de restaurator te stimuleren werd tijdens een langlopende educatieve
expositie rond Het Deltaplan
in Museum Flehite te Amersfoort, door de leden kennis en ervaring ten dienste
te gesteld van de bezoeker. Men was daartoe in 1993 gedurende tien weken,
ieder weekeinde aanwezig. Het publiek kreeg door middel van een gericht
advies over het behoud en eventueel de restauratie van door hen meegebrachte
objecten. In 1996 werd ditzelfde concept herhaald in Kasteel-Museum Sypesteyn
te Nieuw-Loosdrecht en Museum Het Slot te Veldhoven.
1.Verkrijgen
van beroeps erkenning
Het specifieke restauratie-ambacht heeft een bredere inhoud dan de ambachten
die eraan ten grondslag liggen.
2.Uitwisselen
van kennis en ervaring
Zaken met betrekking tot de restauratie, zowel op het praktische als het ethische
vlak, met vakgenoten delen.
3.Onderhouden
van contacten
Contact leggen met personen die bij het restaureren en conserveren van cultuurhistorische
objecten zijn betrokken.
4.Vergroten
en doorgeven van vakkennis
Het ondersteunen van initiatieven van- en voor verschillende restauratie disciplines
zoals een open-atelierdag, de restauratiebeurs, seminars, themadagen, en symposia.
5.Helpen
vorm geven van een opleidingssysteem voor restauratoren
Stimuleren van een duurzame overdracht van praktische ervaringen en de bijbehorende
kennis en inzichten.